UNDERWATER LOVE – Cyclus van ronde doeken van Maja Lesjak Gavriloska in de taverne Kamene priče

Vrijdag, 01.08. - Donderdag, 14.08.2025.

Een sensueel visueel gedicht over vloeiende vrouwelijkheid en de diepte van de zee komt tot leven in de iconische jazz‑taveerne Kamene priče, temidden van de stenen steegjes van het pittoreske Bale in Istrië.

Tentoonstelling “UNDERWATER LOVE”

Op grote ronde doeken versmelt Maja Lesjak Gavriloska acryl, digitale collage en tekengebaar tot stille wervelingen van huid, algen en zout. Zonder lineair verhaal vormen de werken een reeks fragmentarische “stiltemomenten”: zachte dijen verdwijnen in de leegte van de open zee, vinnen worden handpalmen, een navel verandert in een zee‑oog. De kunstenares spreekt over het lichaam als een breekbaar membraan dat voedt en beschermt, terwijl ze erotische intimiteit onderdompelt in feministisch zelfbewustzijn. Het cyclische doekformaat – een soort schilderachtig patrijspoortje – benadrukt het elliptische ademhalen van golven en menstruatieritmes; de toeschouwer beweegt van het ene “drijvende” beeld naar het andere als een duiker tussen koralen. Juist deze afwisseling van kwetsbaarheid en samengebalde kracht geeft de serie een voortdurende onderzeese spanning.

De kunstenares – Maja Lesjak Gavriloska / malapala

Gavriloska, geboren in 1978 in Celje, studeerde Visuele Communicatie aan de Academie voor Beeldende Kunsten en Ontwerp in Ljubljana en werkt tegenwoordig in Velenje. Ze beschrijft haar alter ego, het grootogige meisje Malapala, als een wezen dat grenzen van leeftijd, geslacht en soort overschrijdt en steeds “het hart” van de toeschouwer zoekt. Malapala is haar halfdromerige medium waarmee zij identiteit, transformatie en menselijke kwetsbaarheid onderzoekt. De kunstenares beweegt zich met evenveel gemak tussen schilderdoek, illustratie, muurschildering en zelfs beschilderde zeilen; centraal staat altijd de handgeschreven lijn en haar onwrikbare persoonlijke signatuur.

Context van de tentoonstelling in Bale

Bale, een middeleeuwse nederzetting gebouwd op een kalkstenen richel, heeft een vrijwel onaangetast patroon van smalle, radiaal aangelegde straatjes behouden. Zachte stijgingen van keien, stenen banken tegen gevels en stille doorgangen onder lage bogen vormen een architectonisch decor dat stappen dempt en elk woord versterkt. In deze intieme akoestische ruimte krijgt de tentoonstelling een extra dimensie: het blauw en de warme koraaltinten van de doeken versmelten met de ruwe witte muren, terwijl de subtiele zoutgeur van de slechts enkele kilometers verderop gelegen zee herinnert aan het feit dat elk schilderij deel uitmaakt van een groter, levend landschap.

De taveerne Kamene priče, gehuisvest in een van deze stenen gebouwen, zet met haar ruwe muren, houten balken en avondlijke jazzprogramma de dialoog tussen kunst, ruimte en geluid vanzelf voort. De doeken hangen dus niet in een neutrale “white cube”, maar in een ruimte die samen met het publiek ademt en ritselt, waardoor de ervaring van duiken door lichaam, zee en herinnering nog intenser wordt.